Kaartavond

Onze kaartavond is stilaan een traditie aan het worden. In een wereld waarin we een tijd hebben met onze neuzen op schermen zitten te staren of met onze gsm zitten te gamen en te chatten, is het hoopgevend voor onze wereld dat er nog mensen kunnen kaarten.

Zoals vorige jaren hebben we de gezellige omgeving van de oude pastorie opgezocht. Het is er knus en de omgeving zet aan tot een spelletje

Kaarten is iets van alle tijden en dat was er ook aan te zien. Je hebt fanaten die vruchteloos proberen een kip te verdienen en anderen waarbij de kippen rond hun oren vliegen. Je hebt ook mensen die niet kaarten voor kippen maar wel uitleggen om ze dan broederlijk te verdelen. Je hebt zo van die mensen die canasta spelen alleen omdat ze geen ander spelletje kunnen en daarbij dan zo geleerd doen dat de boeren er geen jota van begrijpen.

Je hebt ook van die mensen die aan zee gaan kaarten omdat ze nu eenmaal verplicht worden aan de grillen van de kinderen te voldoen.

Je hebt dan ook stille werkers die met drank zeulen en mensen die kippenbonnetjes verdelen. Je hebt ook iemand nodig om de kippen in te pakken en te verdelen.

Zoals vorig jaar hebben die oude kaarters ons gedwongen om tot in de vroege uurtjes hun gezelschap te houden in de hoop toch een kippetje te versieren.

Toen we uiteindelijk de zaal hadden gedweild en de verpakking hadden opgeruimd konden we huiswaarts waar de klok drie keer een uur sloeg.

Tenslotte, maar dat zal je niet verbazen en zuiver ter informatie : ik heb gewonnen.